हिरोसिमा बमभन्दा सयौँ गुणा बढी ऊर्जा निकाल्दै आकाशमा ठूलो विस्फोट । एउटा अन्धाधुन्ध चमक लगभग सूर्य जत्तिकै उज्यालो हुन्छ । धक्का तरङ्ग (सकवेभ) हरू माइलौँसम्म सबै कुरा समतल बनाउन पर्याप्त शक्तिशाली छन् । यो विनाशकारी सुनिन सक्छ, तर भर्खरै पत्ता लागेको फुटबल मैदान जत्तिकै आकारको एक क्षुद्रग्रहले अब लगभग आठ वर्षमा पृथ्वीसँग ठक्कर खाने एक प्रतिशतभन्दा बढी सम्भावना छ ।

यस्तो प्रभावले कहाँ ठक्कर खान्छ भन्ने आधारमा सहर–स्तरको विनाशको सम्भावना छ । वैज्ञानिकहरू अहिले नै आत्तिएका छैनन् तर उनीहरूले नजिकबाट हेरिरहेका छन् । ‘यस विन्दुमा यो ‘धेरै ध्यान दिऔँ, यसलाई निरीक्षण गर्न सक्ने जति सबै साधनहरू जुटाऔँ’ भन्ने हो,’ प्लानेटरी सोसाइटीका मुख्य वैज्ञानिक ब्रुस बेट्सले भने । २०२४ वाईआर ४ नाम दिइएको यो क्षुद्रग्रह पहिलो पटक सन् २०२४ डिसेम्बर २७ मा चिलीको एल सोस वेधशालाले पत्ता लगाएको थियो ।

यसको चमकको आधारमा खगोलविद्हरूले यो १३० देखि ३०० फिट (४०–९० मिटर) चौडाइको बीचमा रहेको अनुमान गरेका छन् । नयाँ वर्षको पूर्वसन्ध्यामा यो अमेरिकी अन्तरिक्ष एजेन्सी नासाका कार्यवाहक ग्रह सुरक्षा अधिकारी केली फास्टको डेस्कमा चिन्ताको विषयको रूपमा पुगेको थियो । ‘तपाईंले अवलोकनहरू प्राप्त गर्नुहुन्छ, तिनीहरू फेरि खस्छन् । यो एउटा वरिपरि रहन सक्ने क्षमता थियो जस्तो देखिन्छ,’ उनले भने ।

जोखिम मूल्याङ्कन बढ्दै गयो र जनवरी २९ मा विश्वव्यापी ग्रह सुरक्षा सहयोग अन्तर्राष्ट्रिय क्षुद्रग्रह चेतावनी नेटवर्क (आइएडब्लुएन) ले एक मेमो जारी गर्यो । नासाको जेट प्रोपल्सन प्रयोगशालाको पछिल्लो गणना अनुसार क्षुद्रग्रहले सन् २०३२ डिसेम्बर २२ मा पृथ्वीमा ठक्कर दिने एक दशमलव छ प्रतिशत सम्भावना छ ।

यदि यसले ठक्कर दियो भने सम्भावित प्रभाव स्थलहरूमा पूर्वी प्रशान्त महासागर, उत्तरी दक्षिण अमेरिका, अटलान्टिक महासागर, अफ्रिका, अरब सागर र दक्षिण एसियामा समावेश रहेको आइएडब्लुएन मेमोले बताएको छ । २०२४ वाईआर ४ ले अत्यन्त दीर्घवृत्ताकार चार वर्षे कक्षा पछ्याउँछ र आन्तरिक ग्रहहरू हुँदै मङ्गल ग्रह पार गरेर बृहस्पतितर्फ जान्छ । अहिलेका लागि यो पृथ्वीबाट टाढा जाँदैछ । यसको अर्को नजिकको पास सन् २०२८ सम्म आउने छैन ।

‘सम्भावना धेरै राम्रो छ कि यसले पृथ्वीमा मात्र प्रहार गर्दैन, तर आउँदो महिनादेखि केही वर्षहरूमा त्यो सम्भावना शून्यमा झर्नेछ,’ बेट्सले भने । सन् २००४ मा एपोफिससँग यस्तै परिदृश्य देखिएको थियो । उक्त क्षुद्रग्रहले सन् २०२९ मा पृथ्वीमा ठक्कर दिने दुई दशमलव सात प्रतिशत सम्भावना रहेको प्रारम्भिक अनुमान गरिएको थियो । थप अवलोकनहरूले प्रभावको सम्भावनालाई खारेज गरे ।

सबैभन्दा कुख्यात क्षुद्रग्रह प्रभाव छ करोड ६० लाख वर्ष पहिले भएको थियो । त्यतिबेला छ माइल चौडा अन्तरिक्ष चट्टानले विश्वव्यापी जाडो निम्त्याएर डायनासोर र ७५ प्रतिशत सबै प्रजातिको विनाश गरेको थियो । यसको विपरीत २०२४ वाईआर ४ ‘सहर विनाशक’ श्रेणीमा पर्छ । ‘यदि तपाईं यसलाई पेरिस वा लन्डन वा न्युयोर्कमा राख्नुहुन्छ भने तपाईंले आधारभूत रूपमा पूरै सहर र केही वरिपरिका क्षेत्रहरू नष्ट गर्नुहुन्छ,’ बेट्सले भने ।

सबैभन्दा राम्रो आधुनिक तुलना १९०८ टुङ्गुस्का घटना हो, जब ३०–५० मिटरको क्षुद्रग्रह वा धूमकेतुको टुक्रा साइबेरियामा विस्फोट भयो, ७७० वर्गमाइल (दुई हजार वर्गकिलोमिटर) मा आठ करोड रुखहरू ढालेको थियो । त्यो प्रभावकर्ता जस्तै २०२४ वाईआर४ पनि जमिनमा क्रेटर (खाडल) छोड्नुको सट्टा आकाशमै विस्फोट हुने अपेक्षा गरिएको छ । ‘हामी द्रव्यमान र गतिको प्रयोग गरेर ऊर्जाको गणना गर्न सक्छौँ,’ जोन्स हप्किन्स एप्लाइड फिजिक्स प्रयोगशालाका ग्रह खगोलशास्त्री एन्ड्र्यु रिभकिनले भने ।

२०२४ वाईआर ४ का लागि हवाई विस्फोटबाट हुने विस्फोट लगभग आठ मेगाटन टिएनटी बराबर हुनेछ, हिरोसिमा बमको शक्तिभन्दा ५०० गुणा बढी । यदि यो महासागरमाथि विस्फोट भयो भने तटीय क्षेत्र नजिक भएर सुनामी निम्त्याउने अवस्थामा बाहेक प्रभाव कम चिन्ताजनक हुनेछ । राम्रो खबर, विशेषज्ञहरूले ‘हामीसँग तयारी गर्न प्रशस्त समय’ भएकामा जोड दिएका छन् । रिभकिनले नासाको २०२२ डिएआरटी मिसनको अनुसन्धानको नेतृत्व गरेका थिए ।

उक्त मिसनले एक अन्तरिक्षयान प्रयोग गरेर क्षुद्रग्रहलाई सफलतापूर्वक आफ्नो मार्गबाट विचलित गरेको थियो । यो एउटा यस्तो रणनीति हो जसलाई ‘काइनेटिक इम्प्याक्टर’ भनिन्छ । लक्षित क्षुद्रग्रहले पृथ्वीलाई कुनै खतरा नपुर्याएकाले यो एक आदर्श परीक्षण विषय थियो । ‘यसले फेरि किन काम नगर्ला भन्ने म बुझ्दिनँ,’ रिभकिनले भने । ठूलो प्रश्न के हो भने यदि उनीहरूको आफ्नै क्षेत्र खतरामा छैन भने प्रमुख राष्ट्रहरूले यस्तो मिसनलाई कोष प्रदान गर्छन् कि गर्दैनन् । अन्य बढी प्रयोगात्मक विचारहरू अवस्थित छन् ।

लेजरहरूले क्षुद्रग्रहको केही भागलाई वाष्पीकरण गरेर थ्रस्ट प्रभाव सिर्जना गर्न सक्छन्, जसले यसलाई मार्गबाट बाहिर धकेल्छ । एउटा ‘गुरुत्वाकर्षण ट्र्याक्टर’, एउटा ठूलो अन्तरिक्ष यान जसले विस्तारै आफ्नो गुरुत्वाकर्षण खिचाइको प्रयोग गरेर क्षुद्रग्रहलाई टाढा लैजान्छ, को पनि सिद्धान्तीकरण गरिएको छ । यदि अन्य सबै विफल भए लामो चेतावनी समयले अधिकारीहरूलाई प्रभाव क्षेत्र खाली गराउन सक्षम बनाउँछ । ‘यस विषयमा कोही पनि डराउनु पर्दैन,’ फास्टले भने, ‘हामी यी कुराहरू फेला पार्न सक्छौँ, यी भविष्यवाणीहरू गर्न सक्छौँ र योजना बनाउने क्षमता राख्न सक्छौँ ।’