गत असार २८ गते मुग्लिन नजिक पहिरोसँगै खसेको ढुंगाले लागेर ज्यान गुमाएका बसका चालकलाई सरकारले मरणोपरान्त सम्मान गर्ने भएको छ । चितवनको नारायणगढ–मुग्लिन सडकखण्ड अन्तर्गत भरतपुर महानगरपालिका–२९ मा माथिबाट खसेको ढुंगा लागेर ज्यान गुमाएका बसका चालक मेघनाथ विकलाई मरणोपरान्त सम्मान गर्न लागिएको हो ।

गत असार २८ गते नारायणगढ–मुग्लिन सडकखण्डको सत्रकिलो भन्ने ठाउँमा पहिरोसँगै खसेको ढुंगाले लाग्दा बस चलाइरहेका नवलपरासी सुनवल नगरपालिका–४ का ३६ वर्षीय विकको मृत्यु भएको थियो । बस चलाइरहेको अवस्थामा माथिबाट आएको ढ्ंगाले लागेर अर्धचेत भएका विकले बस रोक्न भ्याउँदा ३० जना यात्रुको ज्यान भने जोगिएको थियो । आफू मरेर बसका यात्रुहरुलाई जोगाएको भन्दै सरकारले चालक विकलाई सम्मान गर्ने निर्णय गरेको हो ।

विपद व्यवस्थापन कार्यकारी समितिको बैठकले चालक विकका परिवारलाई राहत रकमसहित सम्मान गर्ने निर्णय गरेको विपद् जोखिम न्यूनीकरण तथा व्यवस्थापन प्राधिकरणका प्रवक्ता डा. डिजन भट्टराईले जानकारी दिए । ‘कस्तो सम्मान, कति राहत भन्ने कुरा पछि खुल्ला तर आफू मरेर बसका यात्रुलाई जोगाएकाले चालकलाई मरणोपरान्त सम्मान गर्ने निर्णय भएको छ,’ भट्टराईले भने ।

सरकारको निर्णयले खुसी भइन् आमा

सरकारले गरेको यो निर्णयले मेघनाथकी ६५ बर्षीया आमा भानुमतीको ओठमा थोरै मुस्कान थपिएको छ । कान्छो सन्तानको रुपमा रहेका मेघनाथको शोकमा डुबेकी उनलाई जति रोए पनि छोरा फर्कदैँन भन्ने त लाग्थ्यो नै । तर पनि आमाको मन न हो, कहाँ बुझ्छ र सजिलै । जब छोराको दुर्घटनामा परेर मृत्यु भयो, तब उनले मेघनाथलाई विदेश पठाउन र बुहारीलाई पसल राख्नका लागि भन्दै निकालेको १५–१६ लाख रुपैयाँ ऋणको भारी थुप्रियो ।

यो पीडाले पनि रातभर अनिँदो बस्ने भानुमतीको मनमा थोरै भए पनि आशा पलाएको उनी बताउँछिन् । सम्मानसहित केही राहत पनि दिने भन्ने खबर गाउँका समाजसेवी मोहन बहादुर कार्कीले मंगलबार (आज) बिहान उनलाई सुनाएका छन् । यो खबरले आफ्नो छाती गर्वले फुलेको भानुमतीले बताइन् ।

‘आँखाका आँशु रोकिएको छैन, खाने र सुत्नेको त ठेगान नै छैन नानी मेरो,’ भानु्मतीले रुँदै भनिन्, ‘बसमा भएका त्यत्रा मान्छेलाई बचाएर गयो । आफू पनि बाँचेको भए मैले मेरो मुटुको टुक्रालाई गुमाउन पर्ने थिएन । तर पनि सरकारले उसको कामको कदर गर्न लागेको सुन्दा खुसी नै लागेको छ । मेरो छोरो अमर रहोस् !’ काँधमा ऋणको भारीले झनै गलेकी भानुमतीलाई यो ऋण कसरी तिरौंला भन्ने पिरलो छ ।

सरकारले गर्ने सम्मान र राहतले यती ऋण तिर्न पुगे मर्ने बेलामा पनि आफ्नो श्वास सजिलै जाने उनी बताउँछिन् । ‘यो थलोमा बस्न थालेको ४० बर्ष भयो । यही बिहे भयो । छोराछोरी यही थलोमा हुर्किए । तर आजसम्म घर भएको जग्गाको पुर्जा छैन । बेचबिखन गरेर काम टारौं भने पनि बाटो छैन,’ भानुमतीले गुनासो गरिन् । मेघनाथको दुई वर्षअघि मात्रै सुनवलकै शोभा विकसँग बिवाह भएको थियो ।

गत मंसिरमा मात्रै उनीहरूबीच सम्बन्ध विच्छेद भएको भानुमतीले जानकारी दिइन् । सम्बन्ध विच्छेद गर्दा आफूले ऋण काढेरै रकम दिएको उनले बताइन् । उनले भनिन्, ‘ऋणको पिर त त्यति धेरै लागेको थिएन, जब मेरो छोरा जीवितै थियो । उसैले कमाएर तिर्ला भनेर ढुक्कै बसेको थिएँ । तर छोरोसँगै मेरो सबैथोक ढल्यो । सहारा नै नभएपछि मैले कसरी मन बुझाउनु ?’ सरकारले के कति राहत दिन्छ? कस्तो सम्मान गर्छ ? भन्ने सार्वजनिक त गरिसकेको छैन ।

तर पनि यो निर्णयले मेघनाथकी आमा भानुमती मात्रै होइन, उनको गाउँ रम्भापुर नै उज्यालो भएजस्तै भएको स्थानीय मोहनबहादुर कार्की बताउँछन् । ‘उहाँको अवस्था निकै दयनिय छ,’ कार्कीले भने, ‘सानो घर छ । छानाबाट पानी चुकिन्छ । जग्गाको लालपुर्जा केही छैन । कमाउने र खाने मात्रै हो । आमालाई पाल्न त उहाँको जेठो छोरा पनि हुनुहुन्छ । तर उहाँलाई ठूलो चिन्ता नै १५–१६ लाख ऋणको छ ।’ शोकमाथि पनि चिन्तामा डुबेकाले भानुमती आमा निकै गलेको उनले बताए ।

‘सरकारले सम्मान दिए मेगनाथको आत्माले शान्ति पाउँछ । अन्य चालकलाई पनि गर्व महशुस हुन्छ,’ उनले भने, राहत दिए सरकारलाई भानुमती आमाको आर्शिवाद लाग्नेछ ।’ लु २ ख ६५६६ नम्बरको बस बुटवलबाट काठमाडौँको लागि छुटेको थियो । बसमा करिब ३० जनाभन्दा बढी यात्रु थिए । सोही बस चलाइरहेका थिए, बिक । गाडीमा सवार ३० जनाको ज्यान जोगिँदा मेघराज भने संसारबाटै अस्ताए । सडकमाथिबाट आएको एउटा ढुंगो मेघराजको टाउकोमा बज्रिएको थियो ।

रातको समय प्रायः सबै यात्रुहरु निदाइरहेको अवस्थामा घटना भएको थियो । तर बसको क्याविनमै बसेका एक पुरुष यात्रु त्यो घटना देखेर बेस्सरी चिच्याए । चालक विकको टाउकोबाट रगत बग्न थाल्यो । उनको टाउकोमा लागेको ढुंगा उछिट्एिर बसको सिसा समेत फुटेको थियो । त्यसपछि मेघराजले आँखा लोलाउँदै करिब ५० मिटर पर लगेर बस रोके । सबै यात्रुको ज्यान जोगाए । तर उनी भने बाँचेनन् । उनलाई उपचारका लागि चितवन मेडिकल कलेज पु¥याउँदा चिकित्सकले मृत घोषणा गरेका थिए ।