गत वर्षको नोभेम्बर महिनामा जलवायु परिवर्तन सम्बन्धी २८औँ अन्तर्राष्ट्रिय सम्मेलन कोप–२८ का लागि दुबई जान लागेको नेपाली प्रतिनिधिमण्डल जुन विमानमा सवार थियो त्यही विमानमा सवार थिए बर्दिया जिल्लाका प्रेम नेपाली । तर एउटै विमान चढेका उनीहरू दुबई जानुको कारण पूर्णरूपमा फरक थियो ।
एकातिर नेपाली अधिकारीहरू विश्वका नेताहरूसँग जलवायु परिवर्तन न्यूनीकरणका लागि छलफल गर्न यात्रा गरिरहेका थिए भने प्रेम नेपाली जलवायु परिवर्तनको प्रभावले धेरै नै मार पारिसकेकाले आफ्नो घर छोड्दै थिए । बर्दिया लगायत मध्य र पश्चिम नेपालमा लामो समयदेखि पानी पर्नुपर्ने समयसम्म खडेरी पर्ने र धान लगायत बाली भित्र्याउने बेलामा भारी वर्षा हुन थालेको छ ।
प्रेम खाडीमा रोजगारीको खोजीमा रहेका हजारौं नेपाली आर्थिक आप्रवासीमध्ये एक हुन् । ‘म पहिलो पटक यहाँ (युएई) आउँदा मेरी छोरी एक वर्षकी मात्र थिइन् । उनी अहिले ११ वर्षकी भइन्,’ ३४ वर्षीय प्रेम भन्छन् । सुरुमा प्रेमले सरसफाइको काम गर्थे । अहिले उनी दुबईको अल बर्सा भन्ने ठाउँमा गाडी मर्मत गर्ने पसलमा सहयोगीको रुपमा काम गर्छन् ।
‘म आफ्नो परिवारसँगै बसेर खेतीपाती गरी जीविकोपार्जन गर्न चाहन्छु । तर कृषि क्षेत्रको उत्पादन घट्दो क्रममा छ । यस्तो अवस्थामा कसरी घरमा बस्ने ?’ प्रेम भन्छन् । नेपालमा आर्थिक बसाइँसराइ दशकौं पुरानो चलन भए पनि पछिल्ला वर्षहरूमा चरम मौसमी घटना र जलवायु परिवर्तनका कारण हुने विपत्तिले मानिसहरूलाई देशबाहिर धकेलेको अनुसन्धानकर्ताहरू बताउँछन् ।
एकीकृत अन्तर्राष्ट्रिय पर्वतीय विकास केन्द्र (इसिमोड)की आप्रवासन विज्ञ अमिना महर्जन भन्छिन्, ‘नेपालीहरू विदेश जानुको मुख्य कारण सामाजिक–आर्थिक अवस्था र नेपालमा रोजगारीको अवसरको अभाव हो । तथापि, पछिल्लो समय मानिसहरूले प्राकृतिक विपत्तिपछि आइपर्ने आर्थिक बोझसँग अनुकूलन गर्न शैक्षिक र श्रम आप्रवासनलाई रोज्न थालेको हामीले देखेका छौं ।’
मानवअधिकार तथा श्रमअधिकार क्षेत्रमा काम गर्ने गैरनाफामूलक संस्था इक्विडेमले सन् २०२३मा अमिना महर्जनको अध्ययन प्रतिवेन प्रकाशित छ । ‘इक्विडेमले अन्तर्वार्ता लिएका कामदारहरू फिलिपिन्स, मोजाम्बिक, बङ्गलादेश, पाकिस्तान र नेपालबाट संयुक्त अरब इमिरेट्स (युएई)मा रोजगारीका लागि गएका थिए । यी मुलुकहरू सन् २००० देखि २०१९ सम्ममा जलवायु परिवर्तनले सबैभन्दा बढी असर गरेका १० मुलुकमध्येका पाँच मुलुक थिए ।’
छब्बीस वर्षीय सुन्दर पण्डित हाल अष्ट्रेलियाको सिड्नी शहरमा बस्छन् । तर सन् २०२१ को जुन महिनामा नेपालको मेलम्ची नदीमा ठूलो बाढी नआएको भए आज उनी नेपालमा आफ्नै व्यवसाय गरेर बसिरहेका हुनसक्थे । मेलम्ची नदीमा आएको सो बाढीका कारण कम्तीमा १७ जनाको मृत्यु हुनुका साथै थुप्रै भौतिक संरचना ध्वस्त भएको थियो । सयौं घर पनि बगाएको थियो ।
‘त्यो बाढीले मलाई शिक्षाको नाममा बसाइँसराइ रोज्न बाध्य बनायो, तर मैले चाहेको वा सपना देखेको कुरा यो होइन,’ पण्डितले भने, ‘बाढीले हाम्रो भर्खरै स्थापना गरेको होटेल व्यवसाय डुबायो र ट्राउट माछा फार्म बगायो । हामीले करिब नेपाली रुपैँया ८० लाख ऋण लिएर व्यवसायमा लगानी गरेका थियौं ।’
मेलम्चीमा आएको बाढी पूर्वी नेपालको ग्रामीण क्षेत्र हेलम्बुमा सुरु भएको थियो र यसले सयौं घरहरू भत्काएको थियो । भत्किएका घरमध्ये एउटा घर सुन्दर पण्डित र उनको परिवारको थियो । त्यतिखेर पण्डित भर्खरै कलेज सकेर घर फर्केका थिए । कलेजमा उनले हस्पिटालिटी म्यानेजमेन्ट अध्ययन गरे । चीनमा इन्टर्नसिप गरेका उनले अनुभव बटुल्न नेपाली पर्यटकीय क्षेत्र पोखरा शहरमा समेत काम गरेका थिए ।
त्यसपछि उनले आफ्नो घर सिन्धुपाल्चोकको चनौटे फर्केर दाइसँग मिलेर हेलम्बु रिभरसाइड रिसोर्ट खोले । ‘सबै राम्रो भैरहेको थियो । हामीले स्थानीय उत्पादन प्रयोग गरिरहेका थियौं र त्यहाँ माछा फार्म पनि थियो,’ पण्डित भन्छन्, ‘एक वर्षमै हाम्रो व्यवसायले फड्को मार्यो र १२ जना स्थानीयलाई रोजगारी दिइसकेका थियौँ । तर हामीले थप विस्तार गर्ने योजना बनाइरहेको बेला, बाढीले ठूलो प्रहार गरÞ्यो र म यहाँ आएँ ।’
सन् २०२१ मा नेपाल सरकारको वातावरण विभागले आफ्नो पछिल्लो जोखिम मूल्यांकन प्रतिवेदन प्रकाशित गर्यो । प्रतिवेदनमा सन् २०२१ को मेलम्चीको बाढी जलवायुजन्य प्रकोपका कारण आएको उल्लेख गरिएको छ भने सिन्धुपाल्चोकलाई ‘उच्च प्रभावित’ क्षेत्रको रूपमा वर्गीकरण गरिएको छ । ‘मेलम्चीको बाढीले हामीलाई गाउँबाट निकालिदियो,’ पण्डित भन्छन् ।
यो लेखका लागि द थर्ड पोलले ३५ आप्रवासी कामदारको अन्तर्वार्ता लिएको थियो । तीमध्ये एक हुन् ५० वर्षीय रामबिन्दो यादव । हामीले भेटेर कुरा गर्दा यादव काठमाडौँको मुख्य विमानस्थलबाट सिराहाको आफ्नो गाउँ जाने बसको पर्खाइमा थिए । कतार जानुअघि उनी भाडाको जमिनमा खेती गर्थे । ‘तर हालैका वर्षहरूमा खेती गर्न गाह्रो भयो । सिँचाई पनि छैन र आवश्यक परेको बेला पानी पनि आउँदैन,’ उनी भन्छन् ।
रामबिन्दो यादवसँगै धेरै आप्रवासी कामदारहरू कतारबाट फर्कंदै थिए र बस समातेर घर फर्किने क्रममा थिए । ४३ वर्षीय भुरन यादव आफ्नो कथा सुनाउँदै भन्छन्, ‘मेरो परिवारको जीविकोपार्जन कृषिमा निर्भर छ । तर आजकाल वर्षा अनिश्चित हुन थालेको छ र मनसुन र जाडोमा बारम्बार खडेरी पर्न थालेको छ । त्यसैले म कतार जानु परेको हो ।’ भुरन यादवको गाउँ धनुषा जिल्लाको शहिदनगर नगरपालिकामा पर्छ ।
यहाँ अधिकांश मानिस कृषिमा निर्भर छन् । उनी भन्छन्, ‘यसले गर्दा प्रायः हरेक परिवारका कम्तीमा एक जना सदस्य खाडी मुलुकमा बस्छन् । धनुषा र सिराहा दुवै जलवायुजन्य विपद्को उच्च जोखिममा छन् । ती जिल्लाहरू हिमालय र नेपालको दक्षिणी सिमानाको बीचमा पर्ने समतल भूभाग तराईमा अवस्थित छन् । यस क्षेत्रमा एकपछि अर्को खडेरी परिरहेको छ । अनि कहिलेकाहीं, लामो समयसम्म बेमौसमी वर्षाले बालीनाली नष्ट गरिरहेको छ ।
वातावरण विभागको सन् २०२१ को जोखिम मूल्याङ्कन प्रतिवेदनका अनुसार प्राकृतिक जोखिम (मुख्यतः बाढी र पहिरो) नेपालको आर्थिक बसाइँसराइको एउटा प्रमुख कारक तत्व हो । ‘अधिकांश श्रम शक्ति कृषिमा निर्भर छ र यो क्षेत्र बारम्बार आउने बाढी, खडेरी र पहिरोबाट नराम्ररी प्रभावित हुन्छ । फलस्वरूप, कृषि श्रम शक्ति, विशेष गरी युवाहरू कृषि क्षेत्रबाट टाढा जान्छन् र देश बाहिर सेवा क्षेत्र र श्रम बजारमा रोजगारीका अवसरहरूको खोजी गर्छन्,’ प्रतिवेदनमा उल्लेख छ ।
यसै सन्दर्भमा द थर्ड पोलले आप्रवासन अनुसन्धानकर्ता तथा सुरक्षित आप्रवासनका लागि राष्ट्रिय सञ्जालका अध्यक्ष चिरञ्जीवी बरालसँग कुराकानी गरेको थियो । अन्य सामाजिक आर्थिक कारकहरूको साथसाथै जलवायु परिवर्तनले निम्त्याएको विपत्तिले मानिसहरूलाई श्रम आप्रवासन रोज्न बाध्य पारिरहेको विषयमा उनी सहमत छन् ।
‘हामीले उत्तरी नेपालको मुस्ताङ जिल्लाका केही भेडा गोठालाहरूसँग कुरा गरेका थियौं । उनीहरूले पहिले चरनमा आफूसँगै गोठाला गर्ने आफ्ना धेरै साथीहरू हाल खाडीमा रहेको बताए,’ बराल सम्झन्छन्, ‘उनीहरूका अनुसार यसको कारण पर्याप्त हिउँ र वर्षा नहुनु हो ।’ हिमालदेखि तराईको दक्षिणी समथर भूभागसम्मका अधिकांश किसानले आफ्नो दैनिक जीवनमा बदलिँदो जलवायुको असर भोगिरहेका छन् । सन् २०२१ को राष्ट्रिय कृषि सर्वेक्षणको निष्कर्षले यसलाई पुष्टी गरेको छ ।
जलवायु परिवर्तनको बारे थाहा पाएका कृषक परिवारहरूमध्ये ९१ प्रतिशतले यसले उनीहरूको कृषि गतिविधिहरूलाई असर गरेको बताएका थिए । त्यसमध्ये ८५ प्रतिशतले यसले आफ्नो उत्पादन घटाएको बताए । तर बर्दियाका प्रेम नेपाली अझै पनि आफ्नो जीविकोपार्जनका लागि घर फर्कन चाहन्छन् । ‘हामीले त्यहाँ जीविकोपार्जनको स्रोतको रूपमा खेतीपाती नै गरेका थियौं । मलाई आशा छ कुनै न कुनै उपायले फेरि खति गर्न सकिनेछ । किनकि म मेरी छोरीलाई हुर्केको हेर्न र उनीसँगै समय बिताउन चाहन्छु,’ उनले दुबईबाट फोनमा भने ।
समाचारको लागि
फोन : ०८१-५९०५०९, ९८५८०४००६४, ९८५८०७४२५०
Email : [email protected], [email protected]
विज्ञापनका लागि
Phone : ०८१-५९०५०९, ९८५८०४००६४, ९८५८०७४२५०
Email : [email protected]
अध्यक्ष-सम्पादक : काशीराम शर्मा
कार्यकारी निर्देशक : विष्णु सापकोटा
कार्यकारी सम्पादक : शोभा केसी
Copyright © All right reserved to Satyapati.com. Site By: Aarush Creation
Design : Aarush Creation
टंक ढकाल । स्वतन्त्र पत्रकार