बीएस्सी दिएर त्यसै बस्दा हात मुख जोड्न ठूलो समस्या पर्ने भएकाले जागिरको खोजीमा लागेँ । सोर्सफोर्स नहुनेका लागि काठमाडौँमा जागिर पाउनु भनेको स्यालको सिंह पाउनुजस्तै हो । सरकारी कार्यालय तथा संस्थाका हाकिमहरूसँग फरियाको त के गोरु बेचेको समेत नाता नपर्ने भएकाले त्यतातिर जागिर खोज्ने प्रयासै मैले गरिनँ ।

साइन्स पढेको र काठमाडौँमा च्याउजस्तै उम्रिएका स्कुल भएकाले त्यतैतिर खोजी तलासी गर्न थालेँ जागिरको । दार्जीलिङेहरूले चलाएको एउटा कथित स्कुलमा बढीमा ६ महिनाका लागि माष्टरी मिल्लाजस्तो भयो । यो जागिर खोजिदिन मद्दत गर्ने पनि क्याम्पस पढ्दाको सहपाठी सुमित्रा भई । ऊ त्यही स्कुलकी माष्टर रहिछ ।

उसैका अनुसार विज्ञान शिक्षक बिरामीमा बसेकाले त्यो पद खाली भएको रहेछ । सुमित्रासँगै त्यस स्कुलमा गएँ । गोबरको थुप्रोजस्तो अनुहार परेकी प्रिन्सिपल रहिछे । शिष्टाचारवश नमस्कार गर्नैपर्यो । जम्माजम्मी तीन हजारभन्दा बढी तलब दिने भइनँ । काठमाडौँको महङ्गीमा जाबो तीन हजारले के गर्नु ?

तर नहुनु मामाभन्दा कानो मामा नै निको भनेर त्यो माष्टरी पनि स्वीकारेँ । गाउँमा एसएलसी दिएर केही महिना माष्टरी गरेकाले पढाइमा केही ज्ञान पनि थियो । गाउँमा माष्टरी गर्दा त खुबै स्वाद भएको थियो, कोरेलीहरूलाई ट्युसन पढाउँदा । अलिकति राम्री केटीलाई एकान्तमा पर्यो कि तिम्रो फलानो विषय कमजोर छ भन्थ्यो ।

ट्युसन पढ्न आऊ भन्ने अनि दुई चार दिन ट्युसन पढाएजस्तो गर्ने, त्यसपछि स्कुलको किताब में क्या रखा है, जवानीकी किताब पढो भन्दै यताउतीको गोटी मिलाएर रातारात युवती बनायो । एक पटक जिम्बालकी छोरी अमृतासँग खुब मोज मारिएको थियो । जिल्लाको सदरमुकाममा विभिन्न खेलकुदको आयोजना भएको थियो ।

उक्त खेलकुदमा भाग लिन मेरै नेतृत्वमा अमृता लगायत अन्य दुई केटी र पाँच जना केटाको टोली सदरमुकाम गएको थियो । हाम्रो स्कुलबाट जिल्ला सदरमुकाम पुग्न कस्सिएर एक दिन हिँड्नुपर्ने । बाटोमा एउटा आफन्त भेटियो । ऊसँग म अरूलाई हिँड्दै गर भनेर गफ गर्न थालेँ । एक घन्टाजति अलमल भयो ।

विद्यार्थीहरूलाई भेट्न म हस्याङफस्याङ गर्दै उकालो चढ्न थालेँ । आधा उकालोमा पुगेपछि अमृतासँग भेट भयो । ऊ हिँड्न नसकेर थला परेकी, अरू साथीहरू अगाडि लागिसकेछन् । मधेसबाट बाबुले ल्याइदिएको चुच्चे जुत्ता लगाउँदा उसको यो हविगत भएको रहेछ । अमृताले खुट्टा कुँजो लागेर हिँड्नै नसक्ने भएको बताई । अमृता अब मेरो लागि घाँडो भई ।

जसरी भए पनि सदरमुकाम त पुर्याउनै पर्यो । ‘ल मेरो कुममा अडेस लागेर बिस्तार बिस्तार हिँड’ भनेँ र उसलाई उठाएँ । अमृताले जीउको पूरै भार मेरो कुममा पारी र हिँड्न थाली । उसलाई थप भरथेग दिन मैले एउटा हातले उसको कम्मर समातेँ । एउटा हातले कम्मरमा र उसको छाती आफ्नोमा परेकाले अमृताको सम्पूर्ण भार थामेँ ।

उकालो हिँड्दा पनि मेरो पुरुषत्व भित्रभित्रै जाग्न थाल्यो । त्यसपछि मैले जानाजान उसको कुरकुरे वैंशलाई कुत्कुत्याउन थालेँ । त्यसपछि मैले अमृतालाई एउटा हात मेरो कम्मरमा समाउन लगाएँ र आफ्नो हातले भने उसको कुम समाएर हिँड्न थालेँ । मेरो हात बिस्तारै कुमबाट छातीतिर सर्न थाले । अनि मैले उसको छातीलाई कस्न थालेँ ।

अमृताको जोड पनि मेरो कम्मरमा बढ्न थाल्यो । यही क्रममा एकछिन उकालो हिँडेपछि कस्तो तीर्खा लागेको, पानी खान पाए पनि हुन्थ्यो भनेर अमृताले आफ्नो टाउको सर्लक्क मेरो कुममा राखिदिई । हामी पानी खानलाई मूलबाटो छाडेर खोल्सातिर लाग्यौँ । खोल्सामा अलिकति पानी जमेको रहेछ । हामीले त्यही जमुवा पानी खाएर तीर्ख मेट्यौँ ।

कति शीतल रहेछ यहाँ त भनेर अमृता एउटा रुखको छहारीमा लम्पसार परी । म पनि अति नै थाकेको थिएँ, उसैसँग ढल्किएँ । ‘खै सर हात यता ल्याउनुहोस् न’ भन्दै अमृताले मेरो हात तानी र त्यसैमाथि सिरान पारेर सुती । एकछिनपछि एउटा खुट्टा मेरो खुट्टामाथि चढाई । खोल्साको चिसो र अमृताको यो व्यवहारले मभित्रको पुरुषत्व जाग्न थाल्यो ।

‘खुट्टा ज्यादै दुखेको छ मैले सोधेँ । टेक्नै नहुने गरी पोलिराखेको छ अमृताले जवाफ दिई । खै त त्यसो भए एकछिन माडिदिन्छु भनेर उठेर म उसको खुट्टा माडिदिन थालेँ । पिडौंलाबाट सुरु भएको यो खुट्टा माड्ने काम बिस्तारैबिस्तारै माथिमाथि सर्न थाल्यो । अमृताले कुनै प्रतिकार गर्नुको बदला आनन्द मानेर आँखा चिम्लन पुगी ।

यसबाट म झन् उत्साहित भएँ । त्यसपछि खुट्टा थिच्ने काम उसको दोभानको छेउछाउमा पुगेर सीमित र सक्रिय हुन थाल्यो । अमृताको तिघ्रा मात्रै माडेर आफूलाई चित्त बुझेन । त्यस कारण एउटा हातले उसको छाती पनि माड्न थालेँ । अहिलेसम्म पनि अमृता आनन्दसँग आँखा बन्द गरेर ढल्किरहेकी छ । मैले बिस्तारै उसको तल सारेर हेरेँ ।

भर्खर जुङ्गँरेखी बसेका रहेछन् । अनि मैले पनि आफ्नो सुरुवालको इँजार खोलेँ र ऊमाथि चढेँ । मेरो पुरुष अङ्ग लगेर ठाउँमै जोडिदिएँ । आम्मै के गरेको भन्ने अमृताको प्रश्नको जवाफमा मैले उसको ओठ टोकिदिएँ । र आफ्नो काम चालु गरेँ । अमृताले छट्पटाउँदै दायाँ र बायाँ गर्न थाली भने म काममा व्यस्त रहेँ । केही समयसम्म यही क्रम जारी रह्यो ।

म शिथिल भएँ । हामीले एकछिन थकाइ मार्यौँ र उकालो लाग्यौँ । सदरमुकाम पुग्दा झमक्कै साँझ परिसकेको थियो । बत्ती र यातायात नपुगेको हुनाले अन्य सदरमुकामझैँ यो सदरमुकाम पनि साँझ पर्नासाथै मानिसहरू बाटाघाटाबाट ओछ्यानमा पुगिसकेका हुन्छन् । हाम्रो स्कुलबाट आएको टोली पनि भातसात खाएर ओछ्यानमा ढल्किन थालिसकेको रहेछ ।

अझ कोही त निदाई पनि सकेका रहेछन् । यता होटलमा भात सकिएको मात्र होइन भान्छा पनि उठाउने तयारी भैसकेको रहेछ । हामी पुगेपछि हत्त न पत्त होटल मालिक्नीले गुन्द्रुक र भात पकाइदिइन् । खाद्यान्नभन्दा भोक मीठो भनेर खाइयो । खाना खाने समस्या त टर्यो । तर अब सुत्ने समस्या खडा भयो । सबैजना सुत्यौं ।